Wij fietsen voor Ghana

Week 6 (6-8 t/m 12-8)

-          Maandag: Rustige nacht op zwem weide, was verkeerde plek maar……). Prachtige en makkelijke route, want de heftige klim van gisteren (Ibeneta 1050m.) mochten we vandaag voor een deel afdalen. Om Pamplona heen door het dal van de Erro. Zo mooi, veel leeg en zo echt Spaanse landschap! Kilometers vlogen onder onze wielen door (afdaling). Het was heerlijk warm. Opeens kwam een Spaanse wielrenner naast me rijden die een heel verhaal begon en naar mijn achteras wees. Ik meteen weer stress maar snapte hem niet. Hij fietste door naar Koos en begon bij hem over reperateur en fietste toen weer door. Wij kijken en volgens Koos had hij het vet druppeltje gezien, wat het gevolg was van de reparatie van twee nieuwe kogeltjes in de as bij Lourdes. Dus lekker verder genietend peddelend door het Navarra gebied op weg naar Puenta la Reina. Daar doorheen fietsend zit een stel die zeggen dat ziet er wel echt hollands uit. We maakten een praatje en schoven aan voor een cola want we waren bijna bij de camping. Zij waren in maart vertrokken en door verdrietige omstandigheden vijf weken terug geweest. Hadden nu de route weer opgepikt en liepen met een bijzondere foto aan hun rugzak. Hun blog ffkuieren.waarbenjij.nu Op de refugio/camping komen was niet eenvoudig was 15% en 200m omhoog duwen. We mochten staan met tent als we om 8uur weer af waren. Dan gingen ze sproeien! Dus oke!

-          Dinsdag ’s avonds aangekomen bij Logrono. Om 8 uur ’s ochtends op pad. Zware route, veel klimmen (900 hoogtemeters).Overdag fietsten ze langs Estella, daar waren de Navarrafeesten. Alle mensen liepen in witte kleding met rode sjaaltjes. De stieren lopen dan door de straten. Speciale Spaanse koeken gekocht . Daar konden ze wel een dag op fietsen.  Van de vorige keer wisten ze dat er hele kleine campingplekjes waren. De campingbaas wees hen een plek, maar vol, overtuiging zeiden ze toen dat hun tent daar niet zou passen. De camingbaas keek niet blij, maar uiteindelijk kregen ze toch een grotere plek.

-          Woensdagavond aangekomen in Berceo. Afgelopen nacht was het heel erg warm en iemand speelde Djembe en een hele vroege wekker die kraaide als een haan. Kortom niet lekker geslapen. Om 8.45 uur gingen ze weer op weg. De hele dag veel klimmen. Ze gaan richting de Meseta tussen Burgos en Leon, door mooie dorpen. Door de hitte en het zware klimmen is er weinig tijd om rond te kijken. Na de lunch wilden ze via een wegversperring naar hun route. Dat mocht van meneer Agent, maar toen Koos de naam van het stadje noemde waar ze heen moesten wees hij hen een andere kant op. Dezeman deed zo enorm zijn best, dat ze besloten om in ieder geval maar die kant op te gaan en dan weer naar de weg te fietsen die ze zelf hadden bedacht. Meneer agent zag dit, dus hij floot heel hard op zijn fluitje en gebaarde dat ze de andere weg in moeste. Ze hebben dit toen maar gedaan en via een omweg kwamen ze weer terecht op de route die ze wilden J…… Besloten om een camping 10 km eerder te nemen. Bij de camping kwamen een aantal Nederlandse jongens tegen. Één van die jongens vertelden opschepperig dat ze van Rotterdam naar Madrid aan het fietsen waren. Koos kon het niet laten om te zeggen dat zij van Amsterdam naar Portugal onderweg waren….

-          Donderdagavond aangekomen in Burgos. Om 5.45 uur aan de slag. In de schemering vertrokken ze. De route hebben ze aangepast vanwege de hittegolf. Om 12.30 uur hadden ze een berg beklommen die 1150 meter hoog was. Daar hadden ze wel 58 km over gedaan. Boven op de berg zaten vijf Italianen bewonderenswaardig naar hen te kijken. Achteraf zijn ze hen al een aantal keer tegengekomen. Toen ze op de camping aankwamen, gelijk de schaduw opgezocht om uit te puffen. De verwachting voor de volgende dag was 38 graden Celsius!

-          Vrijdagavond aangekomen in Castrojeritz. Een hele leuke camping. Helaas was de wekker ’s ochtends niet afgegaan, waardoor ze pas rond 8 uur weg reden. Een heel mooi stuk door Burgos. Weer de hele dag klimmen. In de verte zagen ze een wilde hond rennen, maar gelukkig ging die niet hun kant op. De hoogvlakte is ontzettend mooi. Pelgrims zijn van ver te zien. Op een kruising gewacht op een wandelende pelgrim. Praatje gemaakt met deze man. Water aangeboden. Hij had dit niet nodig, want hij was er al bijna. Koos en Idi nog niet…. In de middle of Nowhere stond een bord: “Santiago nog 514 km”. Dat was een hoopvol gegeven. Deze dag moesten ze over een kalkpad van 6 km. Een tractor reed voor hen, waardoor er huizenhoge stofwolken ontstonden. Ze besloten even te wachten en wat te eten. Toen ze weer verder wilden kwam er een tractor van de andere kant… Op de camping ontmoetten ze een jong stel met kindje. Zij waren al sinds 1 april door Europa aan het trekken met een Camper. Het was echt te warm, dus tent zetten en drinken, zitten, puffen, zweten, douchen, en kleding wassen.

-          Zaterdagavond aangekomen in Sahagun. ’s Ochtends om 7.45 uur gingen ze weer op pad. Een heel erg mooie route. In een dorpje werden ze aan de kant gehaald door een groep jongeren in klederdracht. Ze moesten hun spullen controleren, er werd in de band geknepen. Ze kregen een bekertje drinken en dat moesten ze dan opdrinken. Het leek een beetje op kippensoep. Koos en Idi deden dit braaf. Vervolgens kwamen ze aan met een zak wijn en dat moest dan op een bepaalde manier opgedronken worden. Idi heeft overgeslagen, Koos nam een paar druppels. Op verzoek schreven ze nog wat in hun gastenboek. Einde van het stadje zaten ze een koek te eten. Er kwam een jongen langs lopen. Ze groetten hem en gaven hem ook een koek. Vervolgens heel gezellig met hem zitten kletsen. Na de middag stond er nog  19 km op het programma. Dat lijkt niet veel, maar door de wind hebben ze daar wel 2,5 uur over gedaan. De camping waar ze aankwamen was heel vol en veel herrie (ook ’s nachts).

-           Zondagmiddag aangekomen in Leon. Om 8.30 uur vertrokken ze, na een filmpje van kleindochter bekeken te hebben. Flink de vaart erin, “bijna” zo vlak als Nederland. Ze kwamen door een dorpje een bakker tegen. Papa kocht daar twee broodjes. Ze fietsten door. Op de kruising stonden twee vrouwtjes. Koos dacht op de lopersroute te rijden, dus wilde een weg inslaan om daarvanaf te gaan. Hij werd teruggeroepen door één van die vrouwtjes, want ze moesten een andere weg in! Zo helpt iedereen mee…. Vandaag veel langs de wandelpelgrimsroute gefietst. Bon camino (goede weg) is wat je dan de hele tijd zegt.

-          In totaal zo’n 2500 km gefietst , het sponsorbedrag zit op €3655,-. Blijf vooral berichtjes sturen, sponsoren en andere mensen op de hoogte stellen/motiveren voor deze actie. Ze zijn qua geld aardig op weg, maar ze zijn er nog niet. Hartelijke groeten voor iedereen!

-          Maandag waren Koos en Idi nog herstellende van de spierpijn van het lopen in Lourdes. Track en Trace nummer van het pakketje gaf aan dat de naaf vandaag zou komen. Helaas was dit niet het geval. Balen. Het was wel een mooie dag. Ze besloten dat ze gelijk naar de fietsenmaker zouden gaan als de naaf kwam. Niet eerst zelf proberen, misschien zouden ze dan dinsdag rond 12.00 uur nog kunnen vertrekken. Alle overtollige spullen uitgezocht. Ivonne en Renee namen dit mee. Door de spierpijn de grote kruisweg maar niet gelopen, het ging zo stijl omhoog. Wel even nieuwe kopieën laten maken van de flyer. Bij thuiskomst op de camping hadden ze nieuwe buren, twee Belgische wereldfietsers met veel verhalen.

-          Dinsdag ondanks de snurkende buurmannen goed geslapen. Het is vandaag weer wat frisser. Vroeg eruit, helemaal klaar voor het moment dat de naaf aankwam… Maar het duurde en het duurde….. Gesprekken gehad met de buren op de camping die met een diep verdriet iedere keer weer terug kwamen in Lourdes om weer een jaar vooruit te kunnen. Zulke verhalen plaatsen de fietsperikelen weer even in hun perspectief. Uiteindelijk kwam om 11.00 uur de post met een pakketje!!! De blijheid was van korte duur, het bleek een verkeerd onderdeel te zijn, met 36 ipv 32 spaakgaten. Nieuw probleem…. De wereldfietser kwam met een idee om 4 evenwichtige gaten te laten vallen. In overleg met de leverancier hebben ze hier niet voor gekozen. Allerlei andere mogelijkheden passeerden de revue, uiteindelijk besloten om een heel wiel te bestellen vanuit Nederland. Met de snelpost zou het er dan woensdagavond zijn. De verkeerde naaf en het kapotte wiel gingen ook met Ivonne en Renee mee. De twijfel over het verder gaan nam weer toe. Dinsdagavond laat een mail van de leverancier…

-          Woensdag lazen Koos en Idi deze mail. De snelpost was niet langs geweest bij de leverancier om het op te halen, dus het werd pas woensdag opgehaald en donderdagavond geleverd…. De leverancier bood wel aan om het bedrag van het verzenden te vergoeden! Heel aardig! Dit betekende echter wel dat de vertrekdag weer een dag werd uitgesteld. Loslaten…… Ivonne en Renee uitgezwaaid met alle spullen. Het regende vandaag. Overburen kwamen een parasol brengen tegen de regen! ’s Middags weer naar Lourdes gelopen en nu wel de grote kruisweg gedaan. Spierpijn was voldoende afgenomen. Koffie gedronken met een andere fietser op de camping, die met een diep verdriet op de fiets zat (verlies van een zoon). Later die dag kwam die man terug met een armband die hij had gekregen. Deze man was zo onder de indruk van het verhaal van koos en Idi en het gesprek wat zij hadden gehad, dat hij de armband aan hen gaf. Hij vond dat deze bij hen thuishoorde! Die avond weer op tijd naar bed. Op dat moment hadden ze twee fietsen met in totaal drie wielen, niet echt een gelukkige combinatie. Hopen dat de snelpost echt snel is.

-          Donderdag weer op tijd eruit. Heel veel mensen uitgezwaaid en Koos en Idi mochten nog niet. Om 11.30 uur was het wiel er! Koos gelijk aan de slag. Hierna een broodje gegeten en toen besloten dat ze gelijk weg zouden gaan. Alles in de tassen gepropt, afscheid genomen van alle mensen op de camping, sms naar huis dat ze weer op pad gingen en iets voor 14.00 uur vertrokken ze dan eindelijk, na een oponthoud van 7 dagen. Het was wel weer onwennig op de fietsen, met de volle tassen enz. Het vertrouwen moest weer groeien. Na 40 km van de route af, omdat de camping niet op de route zat. Toen kwamen ze twee loslopende rothonden tegen. Koos had de Dazzer al in zijn hand en zo fietste Idi helemaal links van de weg. Koos richtte al fietsend op de honden. Ze bleven hierdoor op gepaste afstand en kwamen niet achter hen aan. Helaas was de camping vervolgens gesloten…. Nog 11 km verder. Inmiddels zover van de route dat ze op de kaart niet meer konden zien waar ze waren. Vervolgens moet je afgaan op wat de mensen je vertellen, soms lastig maar met Koos zijn postduivengevoel kwam dat goed. Na 9 km een boerencamping op gesjeest. Ze stonden daar alleen en er kwam een motorrijder vragen of hij bij hen zijn eigen prakkie mocht eten. De wolken zakten steeds verder omlaag.

-          Vrijdag lagen de wolken nog steeds laag. Na 26 km in Oloron. In dit drukke stadje was een klim van meer de 13% omhoog en omlaag. U raadt het al….gelopen. Ze hebben in dat stadje de Kathedraal bekeken en een stempel gescoord. Ze kwamen erachter dat Idi haar kilometer kapot was, gelukkig heeft Koos er ook één. Vandaag besloten om de korte route over de Pyreneeen te nemen, dit scheelt twee dagen.

-          Zaterdag slecht geslapen door een stromende rivier. Ze kwamen een jong stel tegen die ze onderweg al een keer hadden gezien. Een berg van 5 km klimmen stond op het programma, 500 meter omhoog! Die heette D’Osquich. Na 1 km stonden ze uit te blazen toen ze werden ingehaald door racefietsers. Één van de racefietsers maakte vol bewondering een foto van hen. De racefietsers met de dunne bandjes en zonder bepakking hadden het ook zeer moeilijk. Kilometer voor kilometer gingen ze verder. Bovenop een prachtig uitzicht. In de afdaling zagen ze dat het jonge stel een lekke band had. Gestopt en gekeken of ze konden helpen en of ze misschien een reserveband nodig hadden… Koos even geholpen en vervolgens weer verder gefietst. ’s Avonds aangekomen in Jean Pied de Port. Je komt dit dorp binnen door de poort en daar gepraat met een paar Nederlandse dames. Vervolgens op zoek naar een stempel en op naar de camping. Interessant gesprek gehad  met buurman Jan. Idi kreeg een berichtje van een goede vriendin die zwanger was van een dochtertje. Die ochtend was ze eindelijk geboren!

-          Zondag heeft het ’s nachts heel hard geregend en geonweerd. Om 8.30 vertrokken ze van de camping, klimmen klimmen klimmen. Na 2 km over de grens Fr-Sp waren ze op de 2000 km. Verder die dag klimmen, klimmen, stoppen, broodje eten, klimmen, drinken. Onderweg een jonge knul ontmoet die zonder water zat. Hij wist niet dat het nog 12 km was….. Water gedeeld met deze jongen, zodat hij niet uit de rivier hoefde te drinken. Idi fietste vervolgens een stuk lichter, zit dat tussen je oren? Om 14.00 uur waren ze op de top in de wolken, heel koud. Laatste stukje lopend naar boven, vervolgens weer naar beneden. Stom… portemonnee boven laten liggen. Gelukkig waren er oplettende mensen die dat in de gaten hadden. Weer op de fiets gestapt en op weg naar Ronceval. Op de camping gaan ze op de aangewezen plek (volgens hen) staan. De tent was neergezet en het regende inmiddels. Koos keek nog even goed naar de plattegrond en toen bleek dat ze helemaal op de verkeerde plek stonden. Ze stonden op de zwemweide J Er toch maar voor gekozen om te blijven staan, het regende toch. Die avond werden ze nog uitgenodigd door een Nederlands gezin voor een koud biertje, maar deze sloegen ze af. Ze waren na deze dag zo koud en moe, dat ze heel snel naar bed zijn gegaan.

-          Bedankt voor alle support! Vooral blijven doen. Ze genieten er heel erg van.

Na nog wat extra tegenslag met niet-passende onderdelen en een spoedzending van de vakantiefietser (dank voor de service!) zijn Koos en Idi vandaag eindelijk weer op de fiets gestapt. Op naar de volgende bedevaartsplaats: Santiago de Compostella!

Vandaag een korte route om het fietsen weer in de benen te krijgen. Van een week stilstand word je stram!

Week 4 (22-7 tot 29-7)

-          Maandag vertrokken ze op tijd. Via sms vernamen ze dat er bosbranden waren, maar voor hen was op dat moment nog niet bekend waar. Idi was gelijk onrustig. Ze reden langs een kerncentrale met witte rook (niets aan de hand) en zwarte rook (oeh… Stress alom). Zware ochtend, 84 km, 3x gelopen, heel erg warm, bij een tabakszaak stokbrood gekocht, veel klimmen. Tussen de middag een uur extra gerust. Om 14.30 besloten ze vast boodschappen te doen bij een hypermacrhee, lekker koel! Terwijl ze de fietsen parkeerden kwamen Jos en Simone van der Meer de parkeerplaats op rijden. De eerste Veenders die ze tegenkwamen. Even gekletst. Na de boodschappen overwogen ze om spullen mee te geven of op dezelfde camping te gaan staan. Ze hadden echter nog maar 52 km gehad, dus besloten ze om toch maar door te gaan. Om 18.00 uur waren ze uiteindelijk op de camping.

-          Dinsdagochtend vertrokken ze bij nader inzien iets te laat. De dag was zwaarder dan verwacht. Eerste stuk redelijk vlak, op een heel stil pad. Koos werd bijna voor zijn sokken gereden door een auto die te veel op hen letten en vervolgens niet registreerde dat een tractor hem tegemoet kwam. Om 13.00 uur, na de lunch, weer snel doorgereden, op weg naar de fietsenmaker. Ze kwamen een heel mooi Mariabeeld tegen, midden op een kruispunt. Onderweg stonden er veel sproei-installaties aan, douchebeurten te over. Ook zagen ze een hele mooie watertoren, met twee enorme pelgrims erop. Helaas nog even de weg kwijt. Om 17.00 uur fietsten ze het dorp in en toen bleek dat de fietsenmaker gestopt was. Er werd hen verteld dat er  9 km verderop nog wel één zat, maar daar hadden ze na de vorige keer niet meer zoveel vertrouwen in (25 km heen en weer gestuurd, zonder resultaat). Bij de camping kregen ze gelijk lekker koude limonade. Ze kregen speciaal een plek niet onder de bomen. Daar vielen namelijk rode besjes uit en die zouden vlekken maken op de tent. De bosbranden waren inmiddels weer onder controle. Dat gaf Idi weer rust. Dinsdagavond sliepen ze in Moubouqet. Woensdagavond hopen ze in Lourdes te zijn, bijna op de helft. Pyreneeën worden iedere dag duidelijker te zien. Spanning neemt toe….

-          Woensdagkwart over 8 op weg, uitgezwaaid door de mevrouw van de camping. Om 12.00 uur een stop om twee repen te eten. Ondertussen kijkend naar een vliegtuig waar mensen uitsprongen met parachute. In een mooi dorp voor de kerk gegeten. Na het eten gingen ze weer verder, maar binnen het uur toch maar weer gestopt. Het was veel te warm. De bankjes zaten niet zo lekker, dus na 30 minuten toch maar de fiets op. Nog maar 15 km naar Lourdes. Mooie afdaling, voor het eerst durft Idi haar fiets een beetje te laten gaan. Resulterend in een  40 a 45 km/u. Hierna nog een hele korte en steile afdaling van 13 %, heel eng. Onderaan kreeg Idi een klapband! Wat een geluk dat dit niet in de afdaling gebeurde. In de schaduw fiets op zijn kop, helaas hetzelfde euvel als eerst. Ventiel uit de band, helaas was dit niet te plakken. Echter de reservebinnenband paste niet, dus toch maar geprobeerd om die andere te plakken, zonder resultaat. Ondertussen was het 38 graden….. Ze dachten dat ze 5 km van de camping waren. Een man op de fiets kwam hen helpen (Engel nummer 1). Hij had geen 28 inch binnenband, maar wel 26. Hij dacht dat dit wel even zou lukken tot ze in Lourdes bij de fietsenmaker waren. Na 100m klapte helaas ook dat band. Die meneer was al weg. Toen wisten ze het even niet meer. Gelukkig kwam er een man met een auto langs en ze vroegen hem om hulp (Engel nummer 2). Hij ging even zijn kinderen onder dak  brengen en dan kwam hij terug. Na 30 minuten was hij er weer en stapte Koos met wiel en al in zijn auto op weg naar de fietsenmaker. Binnen een half uur waren ze weer terug met een hard band! En twee reservebanden. Op naar de camping. Lourdes bereikt!

-          Donderdag eerste rustdag. Koos ging met het krakend wiel van Idi naar de fietsenmaker. Dit was namelijk nog steeds niet verholpen. Fietsenmaker repareerde de fiets en wilde er niets voor hebben. Dat was voor het project! Even een rondje gefietst over de camping. Heel toevallig stonden daar Rene en Ivonne die ze eerder op hun reis al ontmoet hadden. Bij gekletst onder het genot van een Hollands kopje koffie. Vervolgens Lourdes in. Het fietst erg  vreemd zonder bagage. Op de terugweg was er iets raars met het voorwiel. Koos bekeek het en bleek de naafdynamo kapot. Weer naar de fietsenmaker en die kon er niets mee. De volgende fietsenmaker ook niet. In Frankrijk is zo’n naafdynamo en helaas was het ook nog eens een afwijkende wielmaat waardoor een heel nieuw wiel ook geen optie was. Via de oudste zoon in Nederland zo’n naafdynamo geregeld en dit moest vervolgens op de post.  Het werd steeds duidelijker dat ze nog wel een dag of 5/6 extra in Lourdes moesten blijven, wachtend op de naafdynamo. Het einde van de tocht schuift op deze manier ook weer vooruit. Daar zijn ze niet blij mee. Gelukkig wel lekker gegeten en een gezellige avond gehad.

-          Vrijdag begon een beetje verdrietig. Één van de kinderen kwam met het idee om via facebook een oproep te doen aan mensen die toevallig dat weekend op vakantie zouden gaan naar Zuid-Frankrijk. Zij konden dan misschien de naaf meenemen. Dat zou weer een aantal dagen schelen. Helaas geen bekenden die dat weekend zouden vertrekken, dus moest het toch echt met de post worden vervoerd. Idi ging die middag even op het hondje van Rene en Ivonne passen, zodat zij boodschappen konden doen. Er dreigde een onweersbui, maar ze verwachtten dat het wel mee zou vallen. Koos bleef bij hun eigen tent en zou naar Idi gaan als het er toch om ging spannen. Het viel echter niet mee, enorme onweer met grote hagelstenen. Best angstig. Gelukkig was hun eigen tent goed neergezet, waardoor ze geen zwembad in hun tent hadden. Koos was zelfs in de slaaptent gaan zitten, zodat hij nog een extra bescherming boven zich had. Zo groot waren de stenen. Veel mensen hadden een beschadigde auto/caravan/tent. Camping deed opeens herfstig aan.

-          Zaterdag was het slecht weer. Die dag hebben ze gebruikt om lekker te rommelen en Lourdes te bekijken.

-          Zondag gingen ze naar de viering in een grote ondergrondse kerk. Ze hadden spierpijn van het lopen van de dag ervoor. Kaarsjes opgestoken voor mensen thuis. Nu weer lekker weer. Al een aantal dagen horen ze de piepjes van een spelcomputer. Echter er is geen spelcomputer in de buurt. Toch maar even gevraagd wat het dan was. Blijkt het geluid afkomstig te zijn van kikkers die zich onder de heg verstopten.

-          Kortom 25 dagen fietsdagen, eerste bedevaartplaats gehaald. Blijf vooral berichten sturen. Het helpt hen echt om de moed erin te houden. Inmiddels is er ruim €3000,- van de gewenste €10.000,- binnen.

Het filmpje spreekt voor zich.

Het is nu niet meer zo warm trouwens… en ook niet onbelangrijk: de tent is nog heel en van binnen nog droog.

Alle pech met de fiets, de kapotte kogeltjes in de kogellager van Idi’s achterwiel, de lekke banden, de problemen met het ventiel, alles bleek tot nu toe overkomelijk. Het kon opgelost worden met meegenomen, geleende of gekregen reservemateriaal, de fietsenmaker werd ingeschakeld en Koos en Idi konden weer verder.

Koos op weg naar de fietsenmaker, met Idi’s wiel achterop

Op 26 juli beginnen ze hun dagje Lourdes met een bezoek aan de kathedraal. Idi voelt dat er in haar voorwiel iets “niet lekker zit”. Koos kijkt er naar en constateert dat de naafdynamo niet in orde is. Ze fietsen terug naar de camping. Op de camping staan toevallig ook René en Yvonne, die Koos en Idi eerder ook al ontmoet hadden. René brengt Koos naar dezelfde fietsenmaker als woensdag. Iets na zevenen is hij terug.

Om tien over zeven krijgt het thuisfront een onverwacht telefoontje van Idi. Ze hebben een probleem. Een serieus probleem. De naafdynamo is bij de fietsenmaker ter plaatse niet verkrijgbaar. Een nieuw wiel zonder dynamo in 28 inch, dat bij wijze van noodoplossing in de fiets gezet kan worden tot er een echte oplossing gevonden is, is ook niet verkrijgbaar. En zoals iedereen weet: op een fiets zonder wielen kom je niet ver. Koos en Idi zijn gestrand dus.

De specificaties van het wiel en de fiets van Idi worden doorgebeld naar het thuisfront en zij nemen contact op met de vakantiefietser. Gelukkig is het koopavond! En gelukkig woont er vertegenwoordiging van het thuisfront in Amsterdam, waar ook de vakantiefietser zijn winkel heeft. Er wordt nog meer heen en weer gebeld, er worden foto’s van wiel, naaf en velg gewhatsappt en nog geen uur later zijn alle reserve-onderdelen die nodig zijn om het wiel te repareren in huis. In huis in Amsterdam dus.

Nu begint het wachten. Want het pakketje met de onderdelen moet per post naar Frankrijk.  Ongelukkig genoeg zit het weekend er tussen, dat zijn al twee “verloren” dagen. Op zijn vroegst op dinsdag verwachten we dat het pakketje aan komt. Dan moet het wiel door de fietsenmaker voorzien worden van de nieuwe onderdelen en pas de dag nadat de reparatie klaar is, kunnen Koos en Idi weer verder. We verwachten een oponthoud van (een kleine) week!

U zult begrijpen dat een steuntje in de rug zéér welkom is. Dat mag u altijd sturen, maar twijfelde u eerder misschien nog, op dit moment wordt een mailtje, een berichtje in het gastenboek of een sms’je meer gewaardeerd dan ooit!

De berichten in het gastenboek en de mails worden, op de momenten dat Koos en Idi ze zelf niet kunnen lezen, door ons aan ze doorgegeven!

Op weg naar Lourdes, de Pyreneeën komen steeds dreigender dichterbij!

Koos en Idi zijn vroeg vertrokken en tot twee uur ging alles naar wens. Maar ‘s middags krijgt Idi na een lange afdaling spontaan een lekke band. Wat een pech (en wat een geluk dat het niet eerder gebeurde)! De band is net als bij de Rocamadour bij het ventiel gescheurd. Daar is weinig aan te plakken, dus er moet een nieuwe band op. Gelukkig hadden ze die sinds dinsdag weer gevonden en natuurlijk gelijk gekocht! Ter plekke blijkt alleen dat het ventiel niet past…

Band plakken…

Koos probeert toch het ventiel te plakken, maar tevergeefs. Tijdens de tweede poging, anderhalf uur later (en 38 graden in de schaduw!) komt Tim langs en hij vraagt of hij kan helpen. Hij is ook fietser en heeft een band bij zich! Niet de goede maat, maar goed genoeg om de camping mee te halen, dachten we.

Reddende engel 1

Dus de fietsen weer opgeladen en vol goede moed op pad. Maar na twintig meter is ook deze band lek. Tim was weg en we staan op een landweg naast een waterbak. We weten even niet wat te doen.Er stopt een man die zijn zoontje even de bak wil laten zien. De man blijkt reddende engel nummer twee! Wij vragen hem om hulp en hij blijkt bereid om met Koos naar een fietsenmaker te rijden. Idi blijft wachten bij de fietsen, langs de rand van de weg.

Water bij de hand

Na een half uur is Koos weer terug, met drie nieuwe banden. We hebben er gelukkig maar eentje nodig om Lourdes te halen en, nog 5 km verder, de camping. We moeten wat eten uit de tas, want voor boodschappen was er geen tijd meer…

- Zondag zijn ze helaas verkeerd gereden, het loperspad op. Een echte “Off the road” tour. Ze hadden wel door dat ze verkeerd zaten, maar toch het hele eind maar doorgefietst.
- Maandagochtend boden de buren op de camping aan om de overnachting voor hen te betalen! Die dag benzine getankt voor €1,11 voor het koken. Ze fietsen door een bergachtig gebied met veel hoogte kilometers. Ook reden ze langs het circuit van Zandvoort maar dan anders. Dit was van veraf te horen.
- Dinsdagmorgen zag Idi een slang over de weg, ongeveer 1m lang, en zo dik als twee vingertoppen. Dit was in de afdaling. Helaas geen foto kunnen maken, want Koos reed al door. Idi was die dag Koos kwijtgeraakt. Ze dacht dat hij rechtdoor was gegaan, maar toen ze op dat punt aankwam kon ze kiezen uit 4 wegen. Ze wist het niet, dus bleef ze wachten tot Koos weer terug kwam.Gelukkig was dit na een minuut of 10 het geval. Op de camping kreeg Koos gelijk een Koud biertje aangeboden! Hij zag er vast dorstig uit.
- Woensdag was het sponsorbedrag al €2800,- Nog €7200 te gaan. In een klein winkeltje onderweg kochten ze wat spulletjes. De verkoopster vroeg of ze naar Compostella gingen en toen kregen ze twee cakejes. Die dag was het heel heet. De bandensporen waren in het asfalt te zien, dus vroeg vertrekken is belangrijk. Ook het watergehalte moet op peill blijven, dus vandaag voor het eerst water getapt op het kerkhof. Onderweg kwamen ze twee tandemfietsers tegen. Al pratend plakten ze vast aan het asfalt.
- Donderdagochtend werden ze uitgerust wakker. Het was een erg stille campingplek, dus ze hadden heerlijk geslapen. Korte route voor de boeg. De flyers waren op, dus die moesten even gekopieerd worden. In de kerk waren de Spaanse invloeden al te zien. Onderweg kwamen ze een meneer uit Zeist tegen. Hij doneerde spontaan. Vandaag ook genoten van een enorm lange afdaling van 7,5 km. Dat is toch wel lekker fietsen!
- Vrijdagochtend 8.15 uur al 7 km achter de kiezen, in Brieve. Daar eindigde de tour die dag. Ze mochten net aan nog door een afzetting heen. Fietsers mogen in die streek op de busbaan rijden. Deze dag was één van de zwaarste dagen tot Lourdes. Tijdens de lunch kwam er een camper. Deze mensen waren zo onder de indruk dat Koos en Idi spontaan koffie krijgen en ze gingen hen zeker steunen. Deze meneer vond de banden van de helm in het gezicht van Idi mooier dan een tatoeage. In Rocamadour hebben ze alvast de bonus voor de 1500 km geïnd, een lekker ijsje.
- Zaterdag alle spullen opgebonden, band lek, ventiel probleem, alle spullen er weer af, nieuw band erin, alle spullen er weer op. Na twee uur tikken in het achterwiel, oorzaak onbekend. Voorzichtig doorgefietst. Naar Cahort gefietst, al etend op de fiets, want ze wilde op tijd op de camping zijn. Snel plek besproken en gevraagd waar de fietsenmaker was. De betreffende winkel verkocht alleen nieuwe fietsen en stuurde hen 15 km de ene kant op. Helaas zonder resultaat. Vervolgens werden ze 12 km de andere kant op gestuurd. Ook zonder resultaat. Uiteindelijk was het dus toch nog een lange dag met nog steeds een tik in Idi haar achterwiel. Op de camping bood een lieve mevrouw uit Baarn aan om hen ergens heen te rijden om spullen te halen voor het fietsprobleem. Uiteindelijk besloten ze om met tik de volgende dag door te fietsen en dan in de buurt van Lourdes naar een fietsenmaker te zoeken.
- 1499.64 km op de teller toen ze vertrokken. Nog even Engels gepraat met de Franse kinderen die ook op het veldje stonden en die ook op fietsvakantie waren. Deze kinderen vonden dat zeer interessant. Vandaag echt een stuk van de tourroute gereden, maar dan wel in tegengestelde richting. Ze ontmoetten een trotse Parijse opa met twee kleindochters. Zij vertaalden alles voor hem en hielpen Koos en Idi door even naar hun telefoon te luisteren. Ze probeerden een camping te bellen, maar kregen iedere keer een bandje die in het Frans iets zei. De kleindochters vertelden hen dat het nummer niet meer bestond. Nu in Moisac. Onderweg ontmoetten ze ook nog een echtpaar ui Tilburg die een route aan het afmaken waren die ze 6 jaar geleden door omstandigheden hebben moeten afbreken. Vandaag was het 32 graden, erg warm en de fiets kraakt nog steeds.
- Maria bereiken gaat niet zonder slag of stoot, woensdagavond verwachten ze om in Lourdes aan te komen. Ze genieten van alle bemoedigingen via sms/facebook/website. Vooral blijven doen. Ze worden hier erg blij van en hebben het hard nodig op het zware stuk wat hen nog te wachten staat.

www.wijfietsenvoorghana.nl

Elke dag opbouwen… en weer afbreken. Op dit terrein gaven ze fietskampeerders een plekje langs de rivier. Maar we waren al nat zat! We hadden de hele dag al regen gehad!

De was

Spreekt voor zich…

Regen en wind tegen…

Bij Bernadette gekeken

En kaarsjes gebrand

Mijlpaal! Op 14 juli zit de eerste 1000 kilometer erop!

Vermoeide voeten bij een Jacobsschelp

Week 2:
Zondag lieten ze het spel van de Ardennen achter zich. De felle klimmen en de prachtige afdalingen. Het regende zo hard, dat ze met hun (in papier verpakte) brood gingen schuilen. Het regende zo hard dat Koos een halve bidon aan water uit zijn tas haalde. Heel harde wind. De studente Jorien was ook weer op de camping. Wifi deed het niet, dus de klaargezette berichtjes bleven klaar staan. Italiaanse jongen had zitten kijken hoe Koos en Idi hun tent aan het opzetten waren. De een deed dit, de ander dat enz. Hij noemde hen de vader en moeder van de tentkampeerders, zo gestroomlijnd vond hij dat proces gaan. Afvallig achterlicht gerepareerd met postbode elastiek. Eerste pain de rosain. Op zaterdag en zondag kopen ze wat lekkers voor bij de koffie. Het enige wilde dier tot nu toe is een eekhoorn.
Maandag twee jongens met vrachtwagen op weg naar Afrika ontmoet. Zij zijn onderweg naar een vluchtelingenkamp in Mali. Daar gaan zij spullen afleveren, en voor 700 euro aan rijst.
Dinsdag ochtend om half 8 in pyjama skypen met kleindochter. Korte route, maar 65km. Om 18.00 uur op een municipaal met bloemetjes op het toilet. Studente Jorien kwam even later ook weer aan. Een mevrouw kwam om 21.30 uur vragen of ze stil wilde zijn om 22.00 uur. Volgende ochtend werden ze heel hartelijk bedankt, want die mevrouw had heerlijk geslapen.
Woensdag een zware dag. De Bourgognestreek in. Kwamen een ander stel tegen. Koos dacht dat het een kennis was die Jan heet, dus hij roept Jan… Meneer stopt want heet toevallig ook Jan. In Auxerre nieuwe fietspomp gekocht en tot op heden gelukkig nog niet hoeven gebruiken. Ze kwamen op een bergachtige camping. De tent stond een beetje schuin en de volgende ochtend lagen ze dus onderin de tent. Twee Duitse mensen ontmoet. Die man was zeer onder de indruk van de fiets van Idi. Die heeft er in totaal namelijk al 31000 km opzitten. De volgende ochtend kwamen zij geld brengen, want ze wilden ook graag sponsoren.
Donderdag lopend een kerk bezocht boven aan de berg van Vezelay en stempel gehaald. Plan was 70 km. Onderweg kwamen ze langs Cogningy. Hier zijn ze in vorige fietstochten al eens geweest . Ze besloten spontaan om daar te blijven, want er was WIFI. Die avond hebben ze zichzelf getrakteerd op een etentje, omdat de eerste 1000 km bijna was vol gefietst. Sinds vandaag staat er een online sponsorformulier op de website en de 1e online sponsor heeft zich gelijk gemeld.
Vrijdagmorgen uitgezwaaid door de camping. Om 11.00 uur ging het regenen. Het bleef gieten tot ‘s avonds half 8. In een grote supermarkt heel langzaam boodschappen gedaan om op te drogen. Een echte pelgrimdag. Vervolgens ook even langs een kathedraal geweest, want als ze hun tent al op zouden gaan zetten dan zit je vervolgens binnen in die tent. Uit de kathedraal stond een Nederlands echtpaar die vertelde dat op de camping waar ze naar toe wilden fietsers een streep voor hadden. Ze mochten bij het water staan. De verzopen Koos en Idi (helemaal drijfnat) waren daar zeer blij mee Jorien is door een pechdag inmiddels achterop geraakt.
Vrijdagnacht oordoppen in vanwege de herrie van de rivier de Loire. Zaterdag de 1000 km vol gefietst. Die dag kwamen ze een meneer tegen die liep naar Santiago en ging daar vakantie houden. Erg veel regen gehad.
Zondag alles nat ingepakt, toen werd het droog en dat bleef zo totdat de tent weer stond. Nu regent het weer…..
Inmiddels hebben ze zo’n 1100 km gefietst.