Wij fietsen voor Ghana

2012   www.wijfietsenvoorghana.nl

2008     www.fietsenvooreenkinderklas.nl

Beste allemaal

Het wordt steeds mooier!! De actie voor de restauratie van het educatieve community center in Tetema/Ghana, wordt vanzelf steeds breder en groter. Als de dikwijls genoemde ”olievlek”!

De huidige stand van zaken is nu…………………… 10.576,34 euro. Een cheque van 3000 euro is in juli aangeboden aan father Oduma, zodat zij konden beginnen. Hij was er heel erg blij mee.
Dat geld was al een deel van de actie-opbrengst van o.a. de verjaardagen van pastoor Broeders en pastor Horsthuis, van de Clara en Franciscusparochie.

Dinsdag 22 januari heb ik 4 Ghana presentaties gegeven op het Comenius College Nieuwerkerk/Rotterdam. Zij gaan hun opbrengst van hun goede doelen braderie schenken aan onze Ghana actie en daardoor komen de (niet verwachte en) zo gewenste computers in ‘t zicht, om in het gerestaureerde community center te zetten!
Het Is heel goed verlopen. Vier keer een ‘tweede klas’ van 22-30 VO leerlingen/pubers. Ze waren het hele lesuur zeer aandachtig en dat zegt wat!
De presentatie ging over onze Ghana fietstocht en uitleg en achtergronden voor hun ‘goede doelen braderie’. De leerlingen waren zeer betrokken en kwamen ook al met leuke ideeën voor de braderie. Ze zijn bij de vaardigheidslessen al bezig, met schilderijen in afrikaanse sferen. ‘t Was echt leuk om te zien, toen ik hen vertelde dat de media hier in de omgeving er al aandacht aan besteed had. Ze waren blij verrast toen ze een dia zagen van het krantenartikel waarin de naam van hun school en hun medewerking aan de actie www.wijfietsenvoorghana.nl genoemd werd. Dat ze hier in de omgeving al in het Leidsch Dagblad hadden gestaan, daar waren ze best trots op!

Nu op naar 21 februari, de braderie. Dan gaan wij ook onze tent en fietsen showen en een diaserie laten zien!
Ben heel benieuwd wat de opbrengst gaat worden,…. hoeveel computers de school in Tetema/ father Oduma gaat ontvangen.

Vriendelijke groet,
Idi vd Meer

We gaan in 2013 nog even door voor de computers!! computers!!Related: avengers fanfiction tony look at me, marine corps base quantico units, la jurisprudencia como fuente del derecho en el perú, single family homes for rent in nj, roger dumas thierry la fronde, city of edmonton garage regulations, producción de papaya en perú, adrian chiles wife, primwest family office, r v gibbins and proctor law teacher, how to add space between words in javascript, mesh keywords generator, michael alan singer wife donna, unc chapel hill community college transfer requirements, isaiah 40:31 object lesson,

Hoera hoera, wij zijn gekozen!!! Dit is echt geweldig!!! Een zeer positief bericht ontvangen van het Comenius College uit Nieuwerkerk.

Hun jongeren gaan de opbrengst van hun GOEDE DOELEN-braderie op 21 februari, schenken aan onze Ghana actie!!!
Het geld voor de renovatie van het ghanese educatief centrum is binnen en dan mogen we nu nog even door gaan, voor de OOK ZO GEWENSTE COMPUTERS, om in die opgeknapte lokalen te zetten!!
Thanks thanks thanks!! Nooit gedacht dat we zover zouden komen!!

WE ZIJN ER!!
10.000 euro voor het restaureren van het educatief ontmoetingscentrum in Tetema, Ghana

Overdracht sponsorbedrag volleybalvereniging SALVO. Daarmee haalden we ons streefbedrag!!Update 20 oktober 2012

We zijn er bijna!!

Update van 16 oktober.

We zijn gezond weer terug en willen u heel hartelijk bedanken !!!!!

Na ons vertrek op zondag 1 juli vanuit de Jacobuskerk en uitgezwaaid door velen van u, kwamen wij op 31 augustus weer terug in de Veen, met 3817 km. achter onze wielen. Heel blij en dankbaar dat we elkaar weer in goede gezondheid mochten ontmoeten. Onze belevenissen werden op veel manieren gevolgd, wij namen u steeds stukjes mee, achterop onze fietsen. Dankbaar voor de kansen die we kregen, het mogen genieten onderweg van Gods mooie natuur, de ontmoetingen met ‘engelen’ en lieve- en bijzondere mensen onderweg, de (soms onverwachte) oplossingen bij de verschillende problemen die we tegen kwamen op onze weg. Het meest dankbaar zijn we voor uw support d.m.v. berichtjes, giften, smsjes, mail, telefoon en vooral uw steun en gebed. Het heeft ons geholpen om vol te houden, de moeilijkheden die op ons pad kwamen te overwinnen en gericht te blijven op ons doel. ons

Terug in Nederland was het wel even lastig om weer in de structuur van de dag te komen, na twee maanden buiten gewoond en geslapen te hebben. Iedere ochtend alle spullen inpakken, onderweg brood kopen en weer verder fietsen, was eigenlijk best eenvoudig! De huidige stand van zaken m.b.t. ons financiële doel € 10.000,- voor het renoveren van een educatief communitycenter in Tetema, Ghana was op 1 oktober € 9.451,-. Het gaat nog steeds door en we komen al aardig in de buurt van ons streefbedrag! U kunt ook nog steeds meedoen, door uw sponsorbijdrage over te maken naar de Evenementenrekening van de H. Franciscusparochie, op rekeningnummer 116496835, onder vermelding van “Fietsen naar Fatima”. Zoals u weet kwamen wij onderweg veel mensen tegen, waaronder meerdere keren de conciërge van het Comenius college, een school voor voortgezet onderwijs in Nieuwerkerk. Zij organiseren jaarlijks activiteiten om geld in te zamelen voor een goed doel en mogelijk zou dat dit jaar ons project kunnen zijn, want hij heeft de directie vertelt over onze ontmoetingen en ons project aanbevolen. Gisteren (maandag 15-10) waren wij daar uitgenodigd voor een gesprek. ‘t Is nu best spannend, want eind november wordt het besluit genomen! Stel dat we ons streefbedrag €10.000,- voorbij gaan, dan kunnen we misschien ook nog iets van de computerwensen uit Ghana vervullen! Ohhh…. wat zou dat mooi zijn!!

Misschien gaan we ook nog een presentatie geven in het nieuwe jaar! We houden u op de hoogte van de ontwikkelingen! U kunt ook af en toe terug komen op deze website kijken!
Nogmaals dank voor uw support!

Met vriendelijke groet Idi en Koos

Zondag 26 augustus Batalha Casa Ceedina

Slapen in een echt bed na 56 nachten in tent, op luchtbed en in slaapzak. Het was heerlijk om in Casa Ceedina wakker te worden. Dit keer geen  bakje  met muesli, water en een halve banaan, maar een heerlijk uitgebreid ontbijt buiten op het terras met uitzicht op het zwembad en de bergen. Met gekookt eitje en allerlei andere lekkere dingen! Zoveel lieve zorg om ons heen van Dini (uit Roelofarendsveen) en Cees (uit Rijnsburg) die sinds twee jaar naar Portugal geëmigreerd zijn en daar hun casa Ceedina, bed and breakfast runnen. Hun betrokkenheid voelde als een warm bad en het mogen verblijven in zo’n mooie sfeer- en smaakvolle ambiance, was een schril contrast met ons tentje en het zitten op de grond. Als verrassing kregen wij van Dini beiden een massage, Koos voor zijn benen en ik voor mijn rug. Zo heerlijk was dat, had ik nog nooit eerder gehad. We genoten met volle teugen van alles! De berichtjes/reacties op onze aankomst in Fatima stroomden binnen via mail / sms en zo ook meerdere ingevulde online sponsorformulieren. Wie weet komen we nog aardig in de buurt van onze doelstelling, dat zou heel mooi zijn! Die middag fietsten we zonder bepakking ( beetje eng in het begin) naar Batalha, een mooi plaatsje vlakbij casa Ceedina en bekeken daar de Dominicaanse abdij Santa Maria da Vitoria, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Bij terugkomst even gezwommen en na eten met Dini, Cees en de andere gasten gezellige gesprekken gevoerd tot het tijd was om naar bed te gaan.

Maandag 27 augustus (verjaardag Sjoerd, onze oudste zoon)

Na een felicitatie sms naar Amsterdam en een heerlijk ontbijt gingen we op de fiets naar de stad Leiria, om materiaal te kopen waar we de fietsen in konden pakken, om ze te beschermen tijdens de vliegreis en om op het station te informeren, hoe laat we dinsdag met de trein naar Porto konden reizen. We hadden onze kilometers gehaald en konden naar huis! Maar helaas bleek dat met de trein reizen van daaruit geen mogelijkheid was. We moesten daarvoor eerst 50 km fietsen, naar Pombal. Daar was een treinen knooppunt en daar konden we richting Porto. Wij blij dat we die informatie alvast hadden, want dinsdagmorgen had ‘t wel een koude douche geweest als we er gestaan hadden! We zochten een soort GAMMA en een vriendelijke portugese mevrouw liep bijna een kilometer met ons mee, om te wijzen waar we precies linksaf moesten slaan. Zo lief! We kochten we de spullen en fietsten terug. Cees had de plaatselijke krant benaderd om een gesprekje te voeren met ons en ook wilden ze foto”s maken. Wij even gezwommen en kregen toen de massages, wat een verwennerij, heerlijk was dat. Daarna tijd om dagboek te schrijven, de fietstassen weer in te pakken en op tijd naar bed te gaan.

Dinsdag 28 augustus, dag van vertrek uit de Casa Ceedina van Dini en Cees,  http://www.bedandbreakfast-casaceedina.com/Nederlands/index.php

De slaap was wat minder geweest, want de spanning liep op, er moest veel gebeuren die dag dus op tijd eruit. Eerst nog snel twee jarigen een sms gestuurd en aan de slag. Alles weer op de fietsen gebonden, tussendoor waren er nog twee gasten van de casa die ons kwamen sponsoren, een heerlijk ontbijt genuttigd, onze tickets in de pocket om  woensdagmorgen om 6.50 u. naar Eindhoven te vliegen. De rekening betalen, waarbij we ook van Cees en Dini nog een flinke sponsorbijdrage kregen voor ons project. Vervolgens afscheid nemen, een fotosessie waarbij ook gasten van de casa ons op de kiek zetten. Toen op weg, met als einddoel van die dag, het vliegveld van Porto! We fietsten via Leiria naar Pombal langs een drukke weg. Concentratie was het belangrijkste en na twee uur fietsen waren we zo goed opgeschoten, dat we wel de weg binnendoor konden nemen. Die was wel meer klimmen en dalen, maar minder druk. Konden we ook nog gewoon om ons heen kijken. Om half een waren we op het station en toen bleek, dat we niet met onze volgepakte fietsen in de trein mochten, die rechtstreeks naar Porto ging. We moesten met drie regionale treinen! Dat was een tegenvaller…. maar oke! Eerste trein gingen we net halen, de tweede moesten we een perron op met een trap met 30 treden en onze fietsen pasten niet in de lift. Wij al beetje nerveus, want we hadden nog maar 4 minuten. Een portugese man zei dat er geen andere mogelijkheid was. Hij pakte de achterkant van mijn fiets en hielp duwen, zo ook een andere man die Koos hielp, ook nog de trein in. Zo geweldig die mensen/engelen! In Porto moesten we weer op pad. Eerst de stad uit en toen op weg naar vliegveld, dat was nog 15 km verder. Veel zoeken want steeds kwamen we uit op een weg waar fietsers niet mochten rijden. Uiteindelijk waren we iets voor achten op het vliegveld! Eindelijk kon ik een beetje ontspannen, nu kon er weinig meer misgaan in mijn optiek. Er moest nog wel veel gebeuren, maar we waren in ieder geval op de plek! De inhoud van de fietstassen moest gecomprimeerd worden tot twee pakketten die uiteindelijk maar 20 kilo mochten wegen en twee tassen handbagage van 10 kilo. Daar hadden we wel even werk aan. Van alles werd weggegooid en toen dat uiteindelijk klaar was moesten de fietsen nog vliegklaar gemaakt worden. Zadels losgeschroefd en vast gezet met tyrips aan het frame vast, banden leeg, stuur dwars, trappers binnenste buiten enz. en dan inpakken in het materiaal dat we dinsdag hadden gekocht. Koos had daar de hele dag mee achterop gefietst. ‘t Leek wel of hij ging verhuizen! Om twee uur in de nacht waren we daarmee klaar. Onderhand werd het op de airport steeds onrustiger en bij navraag bleek, dat er om 4 uur een voetbalclub van Braga zou landen die een belangrijke wedstrijd gewonnen had. Er kwamen steeds meer supporters en hun liederen klonken steeds harder. Het was een dolle boel en even slapen was er niet meer bij! Iets na vijven ingecheckt en toen naar de gate!

Woensdag 29 augustus.

Het toestel was helemaal vol en omdat Portugal Greenwich time heeft, duurde de vlucht maar ruim twee uur, dus om iets over tien landden we op Eindhoven. Veilig terug in Nederland! Snel de tassen van de band en naar de fietsen. Daar wachten ons een teleurstelling. Het tasje met gereedschap, om de fietsen weer in oorspronkelijke staat te brengen, was van de fiets van Koos af. Er zat grote een snee net onder het zadel en het tasje was weg! Wij denken/weten (bijna) zeker dat het er niet afgevallen kan zijn, want de bevestiging was heel sterk. Toen op zoek naar gereedschap, want we moesten nog naar huis fietsen in twee dagen! Een en ander geleend van grondpersoneel, maar zij hadden niet alles en Koos zijn stuur konden we niet vast krijgen. Op advies van hen, gingen we de vermissing aangeven bij de marechaussee. Dat kostten ons twee uur en toen op naar de parkeerplaats om iemand te vinden, waarvan we een imbus sleutel konden lenen met de maat van ‘t stuur Uiteindelijk een bouwplaats op en ja hoor, toen kon ook Koos weer sturen! Volgende actie was een fietsenwinkel zoeken om die (vermiste/gestolen?) spullen weer te kopen, want we hadden niets meer, konden geen band meer plakken. Daarna konden we eindelijk op weg, richting naar huis, zoekend naar een tankstation voor brandstof (mag niet mee in het vliegtuig) om weer te kunnen koken en naar een camping om te slapen. Tent gezet, douchen, eten en die nacht heerlijk geslapen.

donderdag 30 augustus

Volgende morgen uitgenodigd door medekampeerders voor de koffie en na een gezellig gesprek weer op weg, in ons platte Nederland. Grootste deel van de dag mooi weer. Begin van de avond op de camping in Elst, hadden we net onze tent staan en op weg naar een restaurant (laatste avond) kwamen er forse regen- en onweersbuien. Wij heerlijk gegeten en geslapen.

Vrijdag 31 augustus

Het regende dat het goot en het waaide superhard, maar ’t kon ons niet deren, we gingen naar HUIS met de regenpakken aan! Na betalen en kort gesprek met de campingeigenaar die, toen hij van ons project hoorde, meteen het net door ons betaalde geld teruggaf voor het project. Zo lief! We fietsten door de gietende regen en wilden in de buurt van Zeist graag een kopje koffie drinken Kleddernat vroegen we op de drempel of zulke natte mensen/klanten naar binnen mochten. Nu, dat was niet het geval, we moesten maar een plekje zoeken buiten op het terras onder een parasol! Nou,… dat was niet moeilijk, daar was plaats genoeg, er zat niemand. Achteraf denk ik ietwat verbijsterd, dat we door hadden moeten fietsen, maar we hadden waarschijnlijk wel erge trek in een bakkie koffie! Na de middag begon het droger te worden en toen we na Utrecht de polders in moesten was er alleen nog maar die harde wind! We hadden echt alle soorten nederlands weer op die dag! Om niet voor de afgesproken tijd thuis aan te komen, dronken we nog ergens een kopje koffie (ja ja daar mochten we erin), ’t was al droog! Toen op voor de laatste kilometers, steeds op de klok kijkend, want we fietsten harder dan we dachten. Het laatste hobbeltje/drempeltje (de Veilingbrug) en toen mochten we los, op naar Zuideinde  80! Bijna bij huis kwam opeens een grote stoet mensen midden op de weg staan die ons opwachten en ze stonden allemaal te applaudisseren. Wat er dan door je heen gaat, is met geen pen te beschrijven. Blij, dankbaar, huilen, voldaan, moe, veilig en ga zo maar even door. Ik deed een stil gebed,  een dankgebed aan God, dank dat het gelukt was, dat we er allemaal nog zijn, dank voor alle steun en kracht en voor onze veilige thuiskomst! Toen mochten/konden we eindelijk onze kinderen en alle mensen die ons dierbaar zijn weer in de armen sluiten, iets waar ik dikwijls zo naar verlangd had onderweg! Toen was het feest!

Het doel is gehaald, het is volbracht! Wij zijn  precies twee maanden onderweg geweest, hebben 59 van de 62 nachten in ons tentje geslapen en de drie bedevaartplaatsen, Lourdes in Frankrijk, Santiago de Compostella in Spanje en Fatima in Portugal bezocht.

We hebben 3817 km op de teller staan en …… er kan nog steeds gesponsord worden! !

De financiële teller van het project staat nu op circa 7.000 euro. Het doel is 10.000 dus we zijn goed op weg. Alle euro’s zijn welkom en…..er kan nog steeds gesponsord worden. Dat kan online, ga daarvoor naar www.wijfietsenvoorghana.nl en vul het online formulier in.

Of

Maak uw sponsorbijdrage over naar de Evenementen rekening van de Franciscusparochie, rekeningnummer 116496835 onder vermelding van ‘Fietsen naar Fatima’. Graag met vermelding van uw naam en adres!

Of

Doe uw sponsorbijdrage in een envelop en stuur het naar :

Project Fietsen voor Ghana

p/a Idi en Koos van der Meer

Zuideinde 80

2371 BX Roelofarendsveen

Heeft u vragen over het project of anders, dan kunt u mij mobiel bereiken onder nummer 06-40278535.

Veel dank voor de  steun die wij onderweg mochten ontvangen, uw gebeden, de smsjes, mailtjes,  telefoontjes, berichtjes en de sponsoring! Zij waren ons tot steun en hebben ons heel goed geholpen!

Wij houden u op de hoogte ven de ontwikkelingen!

Hartelijke groet,

Idi en Koos van der Meer

Idi en Koos Verslag bijna laatste week

Maandag 20 augustus, die avond aangekomen in Nigran bij Playa America, (vlakbij Vigo)

En ja, vandaag mocht de wekker een kwartiertje later als we een beetje opschoten. Het had een heerlijke plek geweest om uit te slapen maar… je bent pelgrim of je bent het niet. ! Om 8.45 rijden we van de camping af. Nu op weg met alleen een kaart en zonder mooie-  en al eerder voor fietsers gemaakte routes. Langs de doorgaande wegen die erg druk zijn en onze opperste concentratie vragen, omdat we door van alles ingehaald worden. Alleen niet door paarden!  We reden door steden Pontevedra,  Vigo, Rondela en daarna weer langs de kust naar Nigran. Klein foutje van 4 km. Verder ging alles goed . Ik had aan het einde van de dag wel het gevoel dat ik meerdere keren aan de dood ontsnapt was.  Jacobus en Maria hadden volgens mij hun handen vol om ons veilig die 88 km verder te krijgen. Onderweg een mooi bericht van lieve kennissen van de geboorte van hun kleindochter  (4 wk te vroeg maar gelukkig alles goed) en een mogelijke sponsoractie ven een school die waardering hebben voor onze actie en het doel daarvan. Wat een mooie en stimulerende berichten, daar werd ik weer helemaal blij van. Was nl beetje niet zo blij en misschien ook wel ‘beetje’ moe.

Dinsdag 21 augustus, die avond kwamen we aan in Portugal, Viana do Castelo (op advies van twee jongens aan de haven)

Na allebei een heerlijke nacht slapen, ging al om 6.45 de wekker omdat we die dag een flink aantal km  gepland hadden en we zouden aankomen in Portugal.  Om 8.15 reden we van de camping af en het eerste uur langs een mooi fietspad langs de kust. Daarna werden we naar de andere kant van de weg gestuurd en reden we door dorpjes en in de hogere gebieden. Dat was ook leuk maar minder rechtstreeks dus daar gingen we na een poosje maar weer af, want we hadden nog een aantal km te gaan. Zo mooi om zo langs de Atlantisch oceaan te fietsen! Een Spanjaard stopte om met ons te praten (met handen en voeten erbij) en vertelde dat de ferry naar Portugal ieder anderhalf uur vaarde. Dat was fijn om te weten want daar wilden wij die dag ook met mee.  Bij de laatste plaats stonden aanwijzingen voor de route en als we door fietsten dan konden we die ene nog halen. Wij speerden de weg langs en waren net op tijd bij de ferry. Ze zagen ons komen en hadden even gewacht.  Maar…. toen hadden we geen ticket, (we wisten niet dat dat moest) en als we terug gingen dan konden ze niet meer op ons wachten. Heel lief zeiden ze (na kort intern overleg)dat we wel aan de andere (Portugese kant) een kaartje mochten kopen. Zo gedaan!! Portugal here we come!!! De man van de ferry liep aan de overkant mee naar de balie van de ticket, voor twee euro was alles weer in orde. We stonden een beetje blij (waren we nu echt in Portugal) bij een café nog even rond  te kijken en raakten in gesprek met twee jonge mannen. Zij waren op weg naar  Santiago de Compostella en wilden overnachten op de camping waar wij die nacht hadden geslapen en wij waren op weg naar de plaats waar zij net vandaan kwamen en woonden. Ze vertelde dat er twee campings waren dus …dat ging goed komen.  Nog even mijn vraag voor het gastenboek, een foto met z’n vieren, een knuffel en toen zij naar de ferry en wij zwaaien!! Net voor de brug in Viana do Castelo  werd ik door een haastige mevrouw bijna van de sokken gereden.  Maar de engeltjes op mijn schouder….! De route naar de campings lagen dezelfde richting dus toen we de eerste niet zo zagen zitten gingen we door naar de tweede. Die was prima!

Woensdag 22 augustus die avond aangekomen in camping Calidelo, iets voorbij Porto

Vanmorgen om zeven uur de wekker. Het was nog donker zoals gewoonlijk. Omdat er weer een flink aantal km in de planning stonden gingen we snel door en konden we toch om haf negen van de camping af rijden. De hele dag reden we langs N wegen die zijn druk. Omdat er geen echte fietspaden zijn mag je langs de kant fietsen, soms op de vluchtstrook en soms op een kleine rand.  Dat is wel zwaar en vermoeiend, want je aandacht mag niet verslappen. We reden door een dorpje dat een feest vierde, want de muziek kwam ons al van verre tegemoet. Veel mensen op de been en een soort markt rond de kerk. We stopten om in de kerk te kijken, nou dat was echt heel mooi! Er stonden wel tien hele mooie bloemstukken met een thema als Maria, en andere heiligen. Uit het aanplakbiljet konden we opmaken, dat er die  zondag een processie zou zijn. ‘t Zal dan vast een nog groter  feest zijn. Omdat we al een paar dagen geen wifi hadden gehad op de camping gingen we voor het eerst van onze reis naar Mac Donalds voor een kofie en wat wifi.  Toen we buiten kwamen stopten er twee fietsers. Er ontstond een gesprek, zij was een Portugees meisje op weg naar Zwitserland via de noordelijk Santiagoroute. Hij kwam uit Canada, ging naar Santiago en moest volgende week woensdag weer terug zijn om naar huis te vliegen. Dus hij moest  een beetje door trappen! Foto’s, flyer  en gastenboek verzoek. Zo leuk, ’s avonds stond haar reactie er al op! We hadden wel een zware trip om bij/door /voorbij Porto te komen. Prachtige stad, gaan we nog een keer uitgebreid bekijken. Groot deel via de grote weg, een N13, we kwamen zelfs langs een A4 (feels like home). Op de camping van die avond waren er veel mensen die gingen barbecueën, dus veel rookpluimen te zien. B ij een man die heel hevig bezig was om het aan te wakkeren liep het uit de hand. Zijn vuurtje werd te groot en de grond eromheen vatte vlam. Snel kwam er iemand met water en werd het geblust. Of zijn  vlees al gaar was…?  Ik word niet echt rustig van zulke zaken.

Donderdag 23 februari die avond aangekomen in Casta Nova do Prado

Deze morgen uitgeslapen omdat we niet te vroeg op de camping willen zitten, maar om zeven uur zit ik al zo wakker als wat berichtjes te maken.  Half tien fietsen we de camping af en iets later er weer langs want we gingen de verkeerde kant op. Naar Epinosh langs de kust en daar per abuis door een hele arme wijk.  De treinovergangen werden met de hand bediend door dames. Doen ze lang van te voren en lopers gaan onder de slagbomen door alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. We dronken koffie in een barretje langs de weg waar alle dames van de buurt ook waren ik denk om elkaar te ontmoeten. Heel leuk! Vandaag iets minder drukke weg en veel bestuurders die toeteren en hun duim opsteken om ons te bemoedigen!  We zien steeds minder Nederlandse auto’s.  Twee agenten fietsten ons achterop op een smalle brug. Een haalde mij in en  zei iets op waarderende toon. Toen ze Koos inhaalden bleef een van hen (een iets dikkere) zijn stuur in het hek steken. De ander maakte een opmerking dat hij te dik was en Koos zei toen dat fietsen van Amsterdam naar Fatima wel kon helpen om af te vallen. Dus weer even een gesprek! Ook fietsten we langs een zoutwingebied met een soort kanaal waar bootjes in varen zoals in Venetië. Heel  leuk. Op de camping samen achter de computer om te kijken hoe we terug konden vliegen  en eer het avond was, was  de planning gemaakt en alles in overleg met thuis geregeld.

Vrijdag 24 augustus die avond aangekomen in Coimbra (vandaag Amy jarig en Pim moet spelen op de Uitmarkt)

Voor we vertrokken nog even kort gesprek met Frans echtpaar. Onderweg kwamen we langs een dorp dat bom de Succeso heten, heel positief! Weer koffie gedronken bij een pasteleria en daar was een echtpaar die uitlegde wat de man aan ons vroeg. Later kwamen zij vragen of we een plaats nodig hadden om te rusten. Zo lief! Maar we moesten verder. Bedankt voor de uitnodiging, wel flyer gegeven en gevraagd of ze in gastenboek enz.

Bosbranden hoeven we niet bang voor te zijn met deze tempreaturen.  We fietsten veel langs eucalyptusbossen en daardoor een heerlijke dampo geur. Mogelijk tegen de uitlaatgassen die we niet kunnen ontlopen. Ook gom/lijm of harsbomen bossen zien we onderweg. De huizen hebben prachtige tegeltjes en nu komen we er steeds meer tegen waarop Fatima afbeeldingen staan.  Potugal heeft veel en mooie bruggen in allerlei vormen.

Zaterdag 25 augustus die avond aangekomen in Batalha Ceedina

Voor we vertrokken voor het laaste deel van onze tocht nog even gesprek met eigenaresse van de camping. Zij vertelde dat er geen campings waren dan  alleen zij en  een die 40 km verder lag. Oepss dat was een misrekening. We reden door Leiria waar die dag de ronde van Portugal gereden zou worden. Veel drukte en afzettingen in de stad. Bogen met nog 5 km en nog 1 km reden we onderdoor. Langs een rij zeer officiële wagens begon de voorste te toeteren en duimen op te steken. Jammer dat ik niet bedacht om te stoppen en te vragen wat hij daarmee bedoelde. Had een leuk gesprek kunnen worden. De weg naar Fatima was nog lang en erg hoog. Wel werden we erg veel keren  aangemoedigd en later snapte ik waarom. We hadden toen nog een behoorlijke weg te gaan en dat wisten zij wel en wij niet. Boven een berg links van ons zagen we een grote rookwolk ontstaan en vervolgens kwamen er vier brandweer wagens langs. Gaf wel een beetje onrust, maar wij gingen echter de andere kant op dus…!  Eindelijk in Fatima aangekomen op het plein foto’s gemaakt, met behulp van een oudere man die met hele gezin daar was. Zij waren vol bewondering! Beetje verdwaasd rond lopen kijken en toen de kerk in. Thanks God, we hebben het gehaald! Samen met Maria en Jacobus hebben zij hun handen vol gehad om ons daar veilig en gezond aan te laten komen en dat is gelukt! Het is volbracht!

In de kerk eerst lang gebeden en bedankt voor alle mooie momenten en het veilig aankomen. Toen naar info of er misschien toch …camping? Nee. Wel pelgrimsopvang! Nou ja dan dat maar dan kunnen we nog naar de viering morgen. Maar daar moesten we allebei in een ander gebouw slapen. Was niet over te praten. Dat vond ik geen bonus na al die kilometers dus wat nu. Koos wilde wel wild kamperen achter de kerk samen met al die anderen maar ik was daar niet voor in. We belden de B&B en vroegen of we eerder mochten/konden komen en ja hoor we waren welkom, dus dat maar gedaan! Wij weer voor twee uur op de fiets. Kwamen twee brandweer auto”s tegen, de klus was blijkbaar geklaard, gaf ook rust. We reden nog een paar keer verkeerd en toen waren we er eindelijk. Een te mooie plek, een hartelijke ontvangst door zeer vriendelijke mensen en hele deftige kamer met van alles om van te genieten. Ook konden we nog wat eten. Wat een verwennerij! Voelde een beetje warm als thuis! Heerlijk! Gezellige gesprekken gevoerd en daarna slapen in een echt bed na 55 nachten in de tent, dat was ook weer even wennen!

Zondag 26 augustus Batalha Casa Ceedina

Wakker en geen bakje  met muesli, water en een halve banaan, maar een heerlijk uitgebreid ontbijt buiten op het terras. Met gekookt eitje en allerlei andere lekkere dingen! Zoveel  lieve zorg om ons heen! De berichtjes/reacties op onze aankomst stromen binnen en zo ook de ingevulde online sponsorformulieren. Wie weet komen we nog aardig in de buurt van onze doelstelling, dat zou mooi zijn!

Whoehoe, ze zijn er! Het einddoel, Fatima, is bereikt. Ongeveer 3500 km hebben ze al fietsen afgelegd, de afgelopen 8 weken! Wat een prestatie! Wij (hun kinderen) zijn enorm trots op ze. U kunt deze kanjers nog steeds sponsoren! Www.wijfietsenvoorghana.nl

Week 7 (13-8 t/m 19-8)

-          Maandag  ’s avonds aangekomen op een camping voor Rabarnal. ’s Ochtends vertrokken uit Leon, toen zaten er opeens twee mensen uit Hillegom achter hen. Gezellig gekletst. Met de lunch zaten ze in hospital de’Orbigo, naast een Amerikaans stel. Hun ouders komen in september in Nederland fietsen. Idi heeft ze gelijk uitgenodigd om langs te komen. Verder laat op de camping. Daar ontmoetten ze een Nederlands meisje (Christel) die alleen fietsend op weg was naar Santiago. Op haar advies bij de camping het streekgerecht gegeten, boontjes.

-          Dinsdag ’s avonds aangekomen in Vilela. Niet lekker geslapen, veel herrie. De cruz de ferro (1500 meter hoogte) in het vooruitzicht, werkt ook niet mee aan een ontspannen nachtrust. Op tijd vertrokken (8 uur). Al fietsend dachten ze weer een wilde hond te zien, maar dit bleek later een reetje te zijn. 25 km geklommen de berg op, zwaar. Bovenaan ontmoetten ze de mensen uit Hillegom weer. Net onder de volgende top was een bijzondere refugio (pelgrimovernachtingplek). Daar hebben ze koffie gedronken. Het zag er heel alternatief uit, heel mooi met kerkmuziek op de achtergrond. Afdalen ging door de wolken heen, dikke mist, gladdig, best eng. Beneden regende het. Op een rotonde kijken waar ze heen moeten, staat er een auto hard te toeteren. Koos en Idi hadden eerst niet door dat het voor hen was, maar die persoon zat hard te wijzen waar ze heen moesten. In dat berggebied wil je niet verkeerd rijden, want daar ben je niet blij mee. Met de lunch kwam Christel hen weer vergezellen en hierna gingen ze gezamenlijk op zoek naar de camping.

-          Woensdag ’s avonds aangekomen in Samos. Die nacht had het hard geregend, daardoor was Idi haar dag al vroeg begonnen. Uiteindelijk om 8.15 uur vertrokken. Ze pakten de route weer op bij villa Francha. De winkels waren dicht vanwege een feestdag (Maria ten hemelopneming). Dit hoorden ze echter te laat, dus de inhoud van de tassen omgekeerd en verdeeld over de dagen. Dat was hun rantsoen voor twee dagen, beetje karig maar moest net kunnen. Onderweg kwamen ze gelukkig wel een fair trade barretje (de eigenaresse kwam uit Alphen) tegen waar ze brood konden kopen. Koos vroeg het in het Engels en kreeg in het Nederlands antwoord. Vervolgens op naar de hoogste berg van de route, de Cebreiro (35 km klim, 900 hoogtemeters). Halverwege empanade met tonijn gegeten, op advies van een Baskische Spanjaard. Op de top een stempel gescoord, vervolgens de kerk in. De sfeer en de liederen leken wel bijna de hemel. Een zeer emotioneel moment. Ze staken een grote kaars op. In de afdwaling kwamen ze door het dorpje waar ze de vorige keer hun hondentrauma hadden opgedaan. Het zag er nog precies hetzelfde uit en bij de ingang stond een hond hen al op te wachten. Vervolgens weer een top, Alto Poio (1335 hoogtemeters) en een lange afdaling naar Samos. Daar was geen camping, maar wel een grasveld waar Pelgrims mochten staan. Zonder toezicht, dus een piepklein beetje wild kamperen.

-          Donderdagavond aangekomen in Posos. Die ochtend bleef het lang koud. Ze gingen op weg naar Sarria. Daar boodschappen gedaan en net voor ze de winkel ingingen kwam Christel er weer aan. Op dat stuk reden ze langs een geblakerde omgeving, waar bosbranden waren geweest. Heel deprimerend. Vervolgens een super mooie afdaling naar Porto Marin. Daar zagen ze een deel van een brug verdwijnen in het water. De mooie gebouwen zijn namelijk verplaatst naar hogerop, het is een verdronken dorp. Dat dal moesten ze ook weer uit, een zware helling. Tot 3 keer toe lopen. In Posos kwamen ze Christel weer tegen. Zij zat op hen te wachten, want ze kwam €3,- tekort om haar rekening bij het restaurant te betalen. Ze gingen naar de auberge (overnachtingsbedden voor pelgrims). Ze mochten hun tent opzetten. Idi werd vervolgens die avond/nacht heel ziek. Overgeven en diarree, waarschijnlijk een voedselvergiftiging opgelopen. Dit is wel heel erg vervelend als je maar weinig water hebt om te spoelen. Ze konden niet naar binnen om water te halen, omdat alle andere mensen dan wakker zouden worden. Kortom, heel naar. In de wetenschap dat ze de volgende dag 72 km zouden moesten fietsen, hielp hier niet aan mee.

-          Vrijdagochtend nadat alle Pelgrims vertrokken waren konden ze eindelijk naar de douches en de wc. Spoelen, spoelen, wc bezoeken, wc bezoeken. Uiteindelijk om 8.30 uur vertrokken, gelijk met een klim van 1,5 km. Zeer rustig aan de route gefietst en wat vereenvoudigd, omdat het anders te zwaar was voor Idi. Onderweg waren twee Spaanse wielrenners vol bewondering dat ze met deze bepakking in dat gebied aan het fietsen waren. Op een gegeven moment zat Idi er echt even doorheen. Zij wilde een taxi bellen. Niet gedaan, wel gestopt en een banaan gegeten. Na 3km waren ze vervolgens op de camping (8km voor Santiago).  Daar was gelukkig veel wasmogelijkheid. Vroeg slapen. Wat kan een mens eigenlijk veel, leven op water en een banaan en dan nog 70 km kunnen fietsen.

-          Zaterdag lekker gerommeld. Op de fiets, zonder bepakking naar Santiago om Compostella (het bewijs dat je aangekomen bent) te halen. Op het plein stond Christel hen te verwelkomen. Beetje door Santiago gedwaald, veel kaarsen aangestoken. Helaas met een apparaat, want echte kaarsen mogen niet. Op het plein ontmoetten ze een bekende van Christel. Samen met hem zijn ouders (zijn vader deed weer zaken met iemand uit Roelofarendsveen) gezocht, met elkaar wat gedronken. Tijdens het foto’s bekijken blijkt dat Christel haar schelpje op de leisteen van Erik heeft gelegd op de Cruz de Ferro. Hoe bizar. Die middag gehoord dat er in de Veen een extra collecte gehouden zou worden voor het behalen van de tweede Bedevaartplaats. Terug op de camping ontmoetten ze nog een echtpaar uit Venray die de camino aan het lopen waren.

-          Zondagavond aangekomen in Villa Garcia. Het is vandaag de 50^e dag. Op de camping hebben ze tot 5 uur gefeest, met geluidsniveau 130. Maar ondanks dat redelijk geslapen. Met volle fietsen op weg naar het plein in Santiago. Ze reden langs een bushalte, waar mensen stonden te klappen voor de laatste meters! Ze gingen naar de pelgrimsviering met het grote wierookvat. Hierna op voor deel 3, Fatima. Nu zonder uitgestippelde route, alleen met de kaart. Christel fietste de eerste 2 km nog mee, daar scheidden hun wegen. Rond 17.00 uur op een hele mooie camping. Ze staan tegenover twee Nederlandse mensen uit Gilze, die hen uitnodigden voor een drankje.

-          Tot nu toe, 2935 km gefietst, 50 dagen onderweg, sponsorbedrag tot nu toe ongeveer €4000,-, nog €6000,- te gaan. Mocht u nog willen sponsoren voor deze geweldige prestatie, u kunt geld overmaken op rekening 116496835 t.n.v. H. Franciscusparochie o.v.v. evenement fietsen naar Fatima, met duidelijk vermelding van naam en adres. Of kijk voor het sponsorformulier op www.wijfietsenvoorghana.nl. Verder krijgt u allen de hartelijke groeten!