Weekverslag week 8 (dit keer door mij zelf geschreven)

Idi en Koos Verslag bijna laatste week

Maandag 20 augustus, die avond aangekomen in Nigran bij Playa America, (vlakbij Vigo)

En ja, vandaag mocht de wekker een kwartiertje later als we een beetje opschoten. Het had een heerlijke plek geweest om uit te slapen maar… je bent pelgrim of je bent het niet. ! Om 8.45 rijden we van de camping af. Nu op weg met alleen een kaart en zonder mooie-  en al eerder voor fietsers gemaakte routes. Langs de doorgaande wegen die erg druk zijn en onze opperste concentratie vragen, omdat we door van alles ingehaald worden. Alleen niet door paarden!  We reden door steden Pontevedra,  Vigo, Rondela en daarna weer langs de kust naar Nigran. Klein foutje van 4 km. Verder ging alles goed . Ik had aan het einde van de dag wel het gevoel dat ik meerdere keren aan de dood ontsnapt was.  Jacobus en Maria hadden volgens mij hun handen vol om ons veilig die 88 km verder te krijgen. Onderweg een mooi bericht van lieve kennissen van de geboorte van hun kleindochter  (4 wk te vroeg maar gelukkig alles goed) en een mogelijke sponsoractie ven een school die waardering hebben voor onze actie en het doel daarvan. Wat een mooie en stimulerende berichten, daar werd ik weer helemaal blij van. Was nl beetje niet zo blij en misschien ook wel ‘beetje’ moe.

Dinsdag 21 augustus, die avond kwamen we aan in Portugal, Viana do Castelo (op advies van twee jongens aan de haven)

Na allebei een heerlijke nacht slapen, ging al om 6.45 de wekker omdat we die dag een flink aantal km  gepland hadden en we zouden aankomen in Portugal.  Om 8.15 reden we van de camping af en het eerste uur langs een mooi fietspad langs de kust. Daarna werden we naar de andere kant van de weg gestuurd en reden we door dorpjes en in de hogere gebieden. Dat was ook leuk maar minder rechtstreeks dus daar gingen we na een poosje maar weer af, want we hadden nog een aantal km te gaan. Zo mooi om zo langs de Atlantisch oceaan te fietsen! Een Spanjaard stopte om met ons te praten (met handen en voeten erbij) en vertelde dat de ferry naar Portugal ieder anderhalf uur vaarde. Dat was fijn om te weten want daar wilden wij die dag ook met mee.  Bij de laatste plaats stonden aanwijzingen voor de route en als we door fietsten dan konden we die ene nog halen. Wij speerden de weg langs en waren net op tijd bij de ferry. Ze zagen ons komen en hadden even gewacht.  Maar…. toen hadden we geen ticket, (we wisten niet dat dat moest) en als we terug gingen dan konden ze niet meer op ons wachten. Heel lief zeiden ze (na kort intern overleg)dat we wel aan de andere (Portugese kant) een kaartje mochten kopen. Zo gedaan!! Portugal here we come!!! De man van de ferry liep aan de overkant mee naar de balie van de ticket, voor twee euro was alles weer in orde. We stonden een beetje blij (waren we nu echt in Portugal) bij een café nog even rond  te kijken en raakten in gesprek met twee jonge mannen. Zij waren op weg naar  Santiago de Compostella en wilden overnachten op de camping waar wij die nacht hadden geslapen en wij waren op weg naar de plaats waar zij net vandaan kwamen en woonden. Ze vertelde dat er twee campings waren dus …dat ging goed komen.  Nog even mijn vraag voor het gastenboek, een foto met z’n vieren, een knuffel en toen zij naar de ferry en wij zwaaien!! Net voor de brug in Viana do Castelo  werd ik door een haastige mevrouw bijna van de sokken gereden.  Maar de engeltjes op mijn schouder….! De route naar de campings lagen dezelfde richting dus toen we de eerste niet zo zagen zitten gingen we door naar de tweede. Die was prima!

 

 

Woensdag 22 augustus die avond aangekomen in camping Calidelo, iets voorbij Porto

Vanmorgen om zeven uur de wekker. Het was nog donker zoals gewoonlijk. Omdat er weer een flink aantal km in de planning stonden gingen we snel door en konden we toch om haf negen van de camping af rijden. De hele dag reden we langs N wegen die zijn druk. Omdat er geen echte fietspaden zijn mag je langs de kant fietsen, soms op de vluchtstrook en soms op een kleine rand.  Dat is wel zwaar en vermoeiend, want je aandacht mag niet verslappen. We reden door een dorpje dat een feest vierde, want de muziek kwam ons al van verre tegemoet. Veel mensen op de been en een soort markt rond de kerk. We stopten om in de kerk te kijken, nou dat was echt heel mooi! Er stonden wel tien hele mooie bloemstukken met een thema als Maria, en andere heiligen. Uit het aanplakbiljet konden we opmaken, dat er die  zondag een processie zou zijn. ‘t Zal dan vast een nog groter  feest zijn. Omdat we al een paar dagen geen wifi hadden gehad op de camping gingen we voor het eerst van onze reis naar Mac Donalds voor een kofie en wat wifi.  Toen we buiten kwamen stopten er twee fietsers. Er ontstond een gesprek, zij was een Portugees meisje op weg naar Zwitserland via de noordelijk Santiagoroute. Hij kwam uit Canada, ging naar Santiago en moest volgende week woensdag weer terug zijn om naar huis te vliegen. Dus hij moest  een beetje door trappen! Foto’s, flyer  en gastenboek verzoek. Zo leuk, ’s avonds stond haar reactie er al op! We hadden wel een zware trip om bij/door /voorbij Porto te komen. Prachtige stad, gaan we nog een keer uitgebreid bekijken. Groot deel via de grote weg, een N13, we kwamen zelfs langs een A4 (feels like home). Op de camping van die avond waren er veel mensen die gingen barbecueën, dus veel rookpluimen te zien. B ij een man die heel hevig bezig was om het aan te wakkeren liep het uit de hand. Zijn vuurtje werd te groot en de grond eromheen vatte vlam. Snel kwam er iemand met water en werd het geblust. Of zijn  vlees al gaar was…?  Ik word niet echt rustig van zulke zaken.

Donderdag 23 februari die avond aangekomen in Casta Nova do Prado

Deze morgen uitgeslapen omdat we niet te vroeg op de camping willen zitten, maar om zeven uur zit ik al zo wakker als wat berichtjes te maken.  Half tien fietsen we de camping af en iets later er weer langs want we gingen de verkeerde kant op. Naar Epinosh langs de kust en daar per abuis door een hele arme wijk.  De treinovergangen werden met de hand bediend door dames. Doen ze lang van te voren en lopers gaan onder de slagbomen door alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. We dronken koffie in een barretje langs de weg waar alle dames van de buurt ook waren ik denk om elkaar te ontmoeten. Heel leuk! Vandaag iets minder drukke weg en veel bestuurders die toeteren en hun duim opsteken om ons te bemoedigen!  We zien steeds minder Nederlandse auto’s.  Twee agenten fietsten ons achterop op een smalle brug. Een haalde mij in en  zei iets op waarderende toon. Toen ze Koos inhaalden bleef een van hen (een iets dikkere) zijn stuur in het hek steken. De ander maakte een opmerking dat hij te dik was en Koos zei toen dat fietsen van Amsterdam naar Fatima wel kon helpen om af te vallen. Dus weer even een gesprek! Ook fietsten we langs een zoutwingebied met een soort kanaal waar bootjes in varen zoals in Venetië. Heel  leuk. Op de camping samen achter de computer om te kijken hoe we terug konden vliegen  en eer het avond was, was  de planning gemaakt en alles in overleg met thuis geregeld.

Vrijdag 24 augustus die avond aangekomen in Coimbra (vandaag Amy jarig en Pim moet spelen op de Uitmarkt)

Voor we vertrokken nog even kort gesprek met Frans echtpaar. Onderweg kwamen we langs een dorp dat bom de Succeso heten, heel positief! Weer koffie gedronken bij een pasteleria en daar was een echtpaar die uitlegde wat de man aan ons vroeg. Later kwamen zij vragen of we een plaats nodig hadden om te rusten. Zo lief! Maar we moesten verder. Bedankt voor de uitnodiging, wel flyer gegeven en gevraagd of ze in gastenboek enz.

Bosbranden hoeven we niet bang voor te zijn met deze tempreaturen.  We fietsten veel langs eucalyptusbossen en daardoor een heerlijke dampo geur. Mogelijk tegen de uitlaatgassen die we niet kunnen ontlopen. Ook gom/lijm of harsbomen bossen zien we onderweg. De huizen hebben prachtige tegeltjes en nu komen we er steeds meer tegen waarop Fatima afbeeldingen staan.  Potugal heeft veel en mooie bruggen in allerlei vormen.

Zaterdag 25 augustus die avond aangekomen in Batalha Ceedina

Voor we vertrokken voor het laaste deel van onze tocht nog even gesprek met eigenaresse van de camping. Zij vertelde dat er geen campings waren dan  alleen zij en  een die 40 km verder lag. Oepss dat was een misrekening. We reden door Leiria waar die dag de ronde van Portugal gereden zou worden. Veel drukte en afzettingen in de stad. Bogen met nog 5 km en nog 1 km reden we onderdoor. Langs een rij zeer officiële wagens begon de voorste te toeteren en duimen op te steken. Jammer dat ik niet bedacht om te stoppen en te vragen wat hij daarmee bedoelde. Had een leuk gesprek kunnen worden. De weg naar Fatima was nog lang en erg hoog. Wel werden we erg veel keren  aangemoedigd en later snapte ik waarom. We hadden toen nog een behoorlijke weg te gaan en dat wisten zij wel en wij niet. Boven een berg links van ons zagen we een grote rookwolk ontstaan en vervolgens kwamen er vier brandweer wagens langs. Gaf wel een beetje onrust, maar wij gingen echter de andere kant op dus…!  Eindelijk in Fatima aangekomen op het plein foto’s gemaakt, met behulp van een oudere man die met hele gezin daar was. Zij waren vol bewondering! Beetje verdwaasd rond lopen kijken en toen de kerk in. Thanks God, we hebben het gehaald! Samen met Maria en Jacobus hebben zij hun handen vol gehad om ons daar veilig en gezond aan te laten komen en dat is gelukt! Het is volbracht!

In de kerk eerst lang gebeden en bedankt voor alle mooie momenten en het veilig aankomen. Toen naar info of er misschien toch …camping? Nee. Wel pelgrimsopvang! Nou ja dan dat maar dan kunnen we nog naar de viering morgen. Maar daar moesten we allebei in een ander gebouw slapen. Was niet over te praten. Dat vond ik geen bonus na al die kilometers dus wat nu. Koos wilde wel wild kamperen achter de kerk samen met al die anderen maar ik was daar niet voor in. We belden de B&B en vroegen of we eerder mochten/konden komen en ja hoor we waren welkom, dus dat maar gedaan! Wij weer voor twee uur op de fiets. Kwamen twee brandweer auto”s tegen, de klus was blijkbaar geklaard, gaf ook rust. We reden nog een paar keer verkeerd en toen waren we er eindelijk. Een te mooie plek, een hartelijke ontvangst door zeer vriendelijke mensen en hele deftige kamer met van alles om van te genieten. Ook konden we nog wat eten. Wat een verwennerij! Voelde een beetje warm als thuis! Heerlijk! Gezellige gesprekken gevoerd en daarna slapen in een echt bed na 55 nachten in de tent, dat was ook weer even wennen!

Zondag 26 augustus Batalha Casa Ceedina

Wakker en geen bakje  met muesli, water en een halve banaan, maar een heerlijk uitgebreid ontbijt buiten op het terras. Met gekookt eitje en allerlei andere lekkere dingen! Zoveel  lieve zorg om ons heen! De berichtjes/reacties op onze aankomst stromen binnen en zo ook de ingevulde online sponsorformulieren. Wie weet komen we nog aardig in de buurt van onze doelstelling, dat zou mooi zijn!

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

1 Reactie op Weekverslag week 8 (dit keer door mij zelf geschreven)

  1. Sjoukje schreef:

    Van harte. Jullie hebben het gehaald. Wat een prestatie, diep respect. Gerard en ik hebben jullie reisverslag met erg veel plezier gelezen. We zijn benieuwd naar jullie verdere verhalen.
    Dank ook voor het branden van de kaarsjes. We zijn nog steeds in afwachting van een lever, maar hebben vertrouwen dat het goed komt.
    We hopen jullie gauw te spreken.
    Liefs Gerard en Sjoukje

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>